(Το παραμύθι αυτό ακούσαμε όλοι μας στα παιδικά μας χρόνια στο χωριό από τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας. Σαν νάναι τώρα ηχεί στ’ αυτιά μου η διήγηση του από τον παππού και τη γιαγιά, αλλά και τους γονείς που το είχαν ακούσει κι αυτοί από τους μεγαλύτερους, όπου συμπλήρωνε ο ένας τον άλλον τα βράδια δίπλα στο τζάκι. Όταν μας το έλεγαν, πρόσθεταν πράγματα, αφαιρούσαν, περιέγραφαν σκηνές του παραμυθιού σε πραγματικές τοποθεσίες, και η κάθε φορά που το επαναλάμβαναν ήταν συναρπαστική. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές παραλλαγές στις λεπτομέρειες του παραμυθιού που εξαρτιόνταν από τη φαντασία του αφηγητή, όμως ο κεντρικός κορμός του είναι αυτός που αναφέρω παρακάτω. Ένα σημαντικό στοιχείο που θα έδινε ιδιαίτερο χρώμα στο κείμενο θα ήταν να γραφτεί στην τοπική διάλεκτο, αλλά δεν το προτίμησα για να μπορούν να το διαβάσουν όλοι.)
(φωτό: Ζευγολάτης στου Σέρβου Γορτυνίας πριν 35 περίπου χρόνια)
Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε ένας ζευγολάτης. Ήρθε η εποχή που σπέρνανε, μήνα Νοέμβριο-καλή ώρα- κι ετοίμασε το ζευγάρι του, το αλέτρι του κι όλα τ’ άλλα χρειαζούμενα και πήγε στο χωράφι του.
Ξεκίνησε το όργωμα, αλλά το ζευγάρι με τα βόδια που χρησιμοποιούσε δεν υπάκουε στις εντολές του. Ειδικά το ένα από τα βόδια.
-Α, λύκος να σε φάει, του λέει ο ζευγολάτης αγανακτισμένος.
περισσότερα........πατήστε εδώ
Ξεκίνησε το όργωμα, αλλά το ζευγάρι με τα βόδια που χρησιμοποιούσε δεν υπάκουε στις εντολές του. Ειδικά το ένα από τα βόδια.
-Α, λύκος να σε φάει, του λέει ο ζευγολάτης αγανακτισμένος.
περισσότερα........πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου