Εικόνες της φύσης

Εικόνες της φύσης
Τρίπολη Αρκαδίας-Πλατεία Άρεως, Ο Αρχιστράτηγος του Αγώνα Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Δημοτικά τραγούδια Αρκαδίας με το Κώστα Παυλόπουλο

Συχνά- πυκνά σ’ αυτό το ιστολόγιο κάνω αναφορά στη γνήσια παραδοσιακή μουσική είτε με ερασιτέχνες τραγουδιστές, είτε με σπάνια τραγούδια, είτε με επαγγελματίες που  βαδίζουν πιστά  στα χνάρια της.
Σε προηγούμενο άρθρο έχω γράψει  για το εξαιρετικό έργο που κάνει ο καλλιτέχνης της παραδοσιακής μουσικής Κώστας Παυλόπουλος αφού υπηρετεί με υπευθυνότητα το αυθεντικό δημοτικό τραγούδι της Αρκαδίας,  της Πελοποννήσου και όλης της Ελλάδας. Καλός γνώστης της μουσικής, του αυθεντικού τοπικού χρώματος και κυρίως, ένθερμος  υποστηρικτής της γνήσιας παραδοσιακής μουσικής, την προβάλλει και την προσφέρει στο κόσμο ως πραγματική αγωγή ψυχής. Έχει παρουσιάσει το αρκαδικό τραγούδι στους καλύτερους καλλιτεχνικούς χώρους και με τη τιμή που του πρέπει. Μαζί του ο γιος του Γιάννης Παυλόπουλος, ένας νέος άνθρωπος, άριστος γνώστης της παραδοσιακής μουσικής και δεξιοτέχνης του βιολιού,  που κρατάει γερά τη σκυτάλη της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής  για το μέλλον. Ο Κώστας Παυλόπουλος μεταδίδει τις γνώσεις του, το πάθος του και το ταλέντο του και σε άλλους ανθρώπους που έχουν την ίδια λαχτάρα για αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας, μέσω της χορωδίας του συλλόγου «Πάνας» που διευθύνει, της οποίας έχω τη χαρά και τη τιμή να είμαι μέλος.
Πριν από λίγα χρόνια είχε ηχογραφήσει ένα cd, ένθετο σε βιβλίο με το τίτλο «Ερωτική Αρκαδία-άγραφοι νόμοι» όπου υπάρχουν 16 διαλεχτά τραγούδια της Αρκαδίας, τα οποία τραγουδούν ο Κώστας Παυλόπουλος, ο Γιάννης Παυλόπουλος, ο Διαμαντής Ρουμελιώτης, η χορωδία του πολιτιστικού συλλόγου «Πάνας» και άλλοι.
Στον πρόλογο του βιβλίου μεταξύ άλλων, γράφει ο Γιάννης Παυλόπουλος:  «….Σ’ αυτό το έργο διαλέξαμε να καταγράψουμε τραγούδια με θέμα τον έρωτα και την αγάπη σ’ όλες τις εκφάνσεις τους  αλλά και τραγούδια που πραγματεύονται βασικές αρχές της κοινωνίας μας. Γι’ αυτό που καλούμε «ρητό νόμο», το κοινά παραδεκτό απ’ όλους, αυτό που έπειτα από εκατοντάδες ίσως χιλιάδες χρόνια καταλήγει σε συμπυκνωμένη γνώση με τη μορφή λαϊκής σοφίας, αποτελεί την έννοια του άγραφου νόμου, του ανώτερου των νόμων όλων. Τα μηνύματα αυτά περνούσε ο λαός μέσα από τα παραμύθια, τα νανουρίσματα, τα τραγούδια και τα μοιρολόγια κληροδοτώντας τα στις επόμενες γενιές……». 
Επίσης ο Κώστας Παυλόπουλος  στο βιογραφικό του σημείωμα γράφει: « Σ΄ ένα χωριουδάκι της Αρκαδίας, τα Σαρλέικα Ηραίας, όπου γεννήθηκα, αγνάντευα το μυθικό ποτάμι τον Αλφειό και τα δαντελένια γυρίσματα που διέγραφαν τα κύματα του…..  Οι σπουδές μου στην κλασική μουσική μου έδωσαν πάρα πολλά. Εκείνα, όμως, που βίωσα στη παιδική μου ηλικία, στις γιορτές, στα πανηγύρια και στους γάμους, μου έδωσαν τα περισσότερα. Οι ομηρικές συνθήκες ζωής που βιώναμε και η βουκολική ζωή μας, χάραξαν για πάντα το διάβα της ζωής μου…..».
Οι δυο καλλιτέχνες μ’ αυτά τα λίγα λόγια εξέφρασαν πολύ σημαντικά πράγματα για την αξία της δημοτικής μας παράδοσης και όλα αυτά που μεταφέρει από το παρελθόν στο μέλλον.
Ακολουθούν δυο τραγούδια από το cd, τα οποία είναι ανηρτημένα στο youtube. Τα τραγούδια αυτά προέρχονται από τη περιοχή της Γορτυνίας.

1) Παπαδοπούλα θέριζε
   
Παπαδοπούλα θέριζε σ’ ένα δασύ σιτάρι.
Έργο τον έργο θέριζε, έργο δεμάτια δένει.
Και στο δεμάτι ακούμπησε και το παιδί εγεννήθη.
Και στη ποδιά της τόβαλε και πάει να το πετάξει.
Μια περδικούλα αγνάντευε από ψηλή ραχούλα.
-Μωρ’ που το πας το βασιλιά; Μωρ’ που το πας το ρήγα;
Πό ΄γω  ‘χω  δεκαοχτώ πουλιά, κανένα δεν αρνιέμαι
Κι αν πέσει αητός και πάρει δυο, θα χάσω τη λαλιά μου
Και θα βρω μαύρη καψαλιά να βάψω τα φτερά μου.

     

2) Τρεις αντρειωμένοι βούλησαν

Τρεις αντρειωμένοι βούλησαν, μαργαριταρένια μου,
γιε μ’ να βγουν από τον Άδη, μαργαριταριάς κλωνάρι.
Ένας το Μάη θέλει να βγει, μαργαριταρένια μου,
γιε μ’ κι άλλος τον Αλωνάρη, μαργαριταριάς κλωνάρι.
Κι ο Δήμος τ’ Αγιοδημητριού, κόρη μην αγαπάς αλλού,
γιε μ’ π’ ανοίγουν τα βαγένια, κι έχουν οι μπεκρήδες έννοια.
Μια κόρη τους αγροίκησε, μαργαριταρένια μου,
γιε μ’ θέλει να πάει μαζί τους για παρηγοριά δική τους.
-Πάρτε και εμέ λεβέντες μου, μαργαριταρένια μου,
γιε μ’ να βγω από τον Άδη, μαργαριταριάς κλωνάρι.
-Κόρη βροντάν τ’ ασήμια σου, μαργαριταρένια μου,
και θα μας ακούσουν κι άλλοι, μαργαριταριάς κλωνάρι.
-Τ’ αφήνω τα, λεβέντες μου, τ’ αφήνω τα  ρημαδιακά.
Και στον Άδη τα πετάου, αϊ στον πάνω κόσμο πάου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου