Ο έρωτας στο τραγούδι-Χθες και σήμερα

Ας «σταθούμε» λίγο στον έρωτα έτσι όπως εκφράζεται μέσα από το τραγούδι. Θα παρουσιάσω δυο θαυμάσια ερωτικά τραγούδια και θα δείξω πόσο πολύ μοιάζουν αν και είναι εμπνευσμένα και γραμμένα σε διαφορετικές εποχές.
Το  πρώτο είναι ένα καθιστικό τραγούδι της αγάπης από τη δημοτική παράδοση,"Εσείς βουνά μου πράσινα". Τραγουδάει ο Μ. Καλλέργης σε μια ηχογράφηση της δεκαετίας του '30.



Εσείς βουνά μου πράσινα, βουνά μου χιονισμένα
Μην είδατε τον αρνητή, το ψεύτη της αγάπης,
Σαν με φιλούσε κι έλεγε:-Αγάπη δεν αρνιέσαι.
Και τώρα μ’ απαράτηκε........
Μη το λέτε, μη το λέτε η αγάπη δεν ξεχνιέται.

Το δεύτερο είναι από την σύγχρονη μουσική δημιουργία. Ένα τραγούδι που αγγίζει αισθήματα και συναισθήματα. Ένα τραγούδι που σε ταξιδεύει. Ένα τραγούδι που μυρίζει αυθεντικότητα, που έχει άρωμα Κρητικό αφού οι δημιουργοί έχουν Κρητική καταγωγή και το δείχνουν περήφανα. Ένα τραγούδι που γεννήθηκε με αφορμή τον έρωτα και οτιδήποτε άλλο συμπαρασύρει στον ερχομό του. Τον πόνο, την ανασφάλεια, την μελαγχολία, την γλυκύτητα, την τρυφερότητα, το πάθος.
 "Συχνά ρωτώ" είναι ο τίτλος του τραγουδιού και δημιουργοί είναι το συγκρότημα ΟΚΤΑΒΑ:στίχοι, μουσική Γιάννης Ψαρουδάκης, τραγούδι Σταύρος Ψαρουδάκης. παραγωγή EROS MUSIC AE.

Συχνά ρωτώ τον άνεμο, τον ήλιο, το φεγγάρι
σε ποιά αγκαλιά, σε ποιό φιλί, σε ποιών ματιών τη χάρη
να σεργιανάς, να χάνεσαι, να λές ν' απολογάσαι
κι όταν μονάχη σου βρεθείς λιγάκι αν με θυμάσαι.
Συχνά ρωτώ τα κύματα π' αλαργοταξιδεύουν,
μήνυμα αν έχουν ή γραφή μα κείνα μ' αγριεύουν,
κι όταν σε βρούνε μάτια μου μη δώσεις το χαμπέρι
πως άλλο πιά δεν μ' αγαπάς πως άλλο βρήκες ταίρι.
Κι όλοι μου λένε τα βουνά μόνο δεν αλαργεύουν
του έρωτα οι χάρες και οι καημοί μαραίνονται και φεύγουν
Μα 'γω του λέω ψέματα, ψέματα μη μου λέτε
πως δεν αλλάζουν οι καημοί κι η αγάπη δεν ξεχνιέται

Το τραγούδι του «χτες» και το  τραγούδι του σήμερα έχουν πολλά κοινά σημεία. Έχουν ταυτόσημο νόημα. Το συναίσθημα του έρωτα που δεν άλλαξε στο πέρασμα των χρόνων. Και πως ν’ αλλάξει κάτι αρχέγονο;  Ούτε και τα λόγια που το εκφράζουν.
Λέει το καθιστικό δημοτικό τραγούδι:
 Εσείς βουνά μου πράσινα, βουνά μου χιονισμένα μην είδατε τον αρνητή τον ψεύτη της αγάπης…..
 Λέει το σημερινό έντεχνο τραγούδι:
Συχνά ρωτώ τον άνεμο, τον ήλιο, το φεγγάρι………..
Συχνά ρωτώ τα κύματα π’ αλαργοταξιδεύουν-μήνυμα αν έχουν ή γραφή, μα κείνα μ' αγριεύουν-κι όταν σε βρούνε μάτια μου, μη δώσεις το χαμπέρι- πως άλλο πια δε μ’ αγαπάς, πως άλλο βρήκες ταίρι.

Και στις δυο περιπτώσεις η ερωτευμένη ή ο ερωτευμένος, ρωτούν τα στοιχεία της φύσης για τη πίστη και την αφοσίωση του συντρόφου τους. Δεν έχουν άλλη επιλογή. Ξέρουν ότι δεν θα πάρουν απάντηση αλλά εκφράζουν το πόνο τους.

Εντυπωσιακή είναι η ομοιότητα στο τέλος των τραγουδιών.
«Μη το λέτε, μη το λέτε, η αγάπη δεν ξεχνιέται» καταλήγει το δημοτικό τραγούδι.
«…μα ‘γω τους  λέω ψέματα, ψέμματα μη μου λέτε –πως δεν αλλάζουν οι καιροί, κι η αγάπη δεν ξεχνιέται».